O książce: 2009 / "The Rising Sun Cukinia, sądząc po jej wyglądzie, powinna była nazywać się zachodzącym słońcem. Stał w trójkątnym ogrodzie, bardziej szarym niż zielonym; fragmenty płotu porośnięte były smutną trzciną, wilgotne i ciemne altanki całkowicie się zawaliły, a w brudnej fontannie siedziała łuszcząca się nimfa, ale nie było wody. Same ściany były nie tyle udekorowane, ile pochłonięte przez bluszcz, ściskający w zwojach stary ceglany szkielet jak smok. Przed tawerną była pusta droga. Przecinając wzgórza, prowadziła do brodu, który był rzadko używany od czasu wybudowania mostu w dole rzeki. Przy wejściu znajdował się stół i ławka, nad nimi wisiał przyciemniony szyld przedstawiający brązowe słońce, a pod nim unosił się karczmarz, ze smutkiem patrząc na drogę. Czarne, proste włosy podkreślały niezdrowy szkarłat jego twarzy, ponurej jak zachód słońca, ale nie tak pięknej…»